Waar ik niet aan denk dat is er niet, en als ik niets hoor bestaat dat ook niet. Ken je dat ? Dat mensen je om advies blijven vragen en ze vervolgens niets met je advies doen.
Als je niet klaar bent om te horen wat je mag horen, je dus eigenlijk jezelf negeert, dan blijf je in een cirkel ronddraaien wat betekent dat alles hetzelfde zal blijven zoals het nu is. En soms vinden mensen dat heel prettig want dat is bekend. Maar de meeste mensen vinden dat helemaal niet prettig maar vinden het niet fijn om uit die cirkel te stappen.
Maar als je niet luistert naar jezelf, wat je hart je vertelt, wat ben je dan aan het doen ? En waarom komt dat stemmetje (in de vorm van gedachten) zo vaak naar boven? Dat irritante stemmetje dat altijd zo goed lijkt te weten wat je het beste kunt doen. Heel lang luisterde ook ik niet, en de grap is natuurlijk dat ik helderhorend ben. Een helderhorende die niet luistert naar dat wat ik moet horen. Dus wat gebeurde er, mijn leven was bij tijd en wijle best pittig, en ik vond dat het me overkwam. Want het overkwam me allemaal en ik kon er niets aan doen.
Na jaren van groei, vallen en opstaan, en leren luisteren naar mezelf. Dingen niet benaderen met mijn hoofd maar met mijn hart. Kwamen er langzaam veranderingen in mijn leven. Nu ben ik niet iemand die constant staat te juichen van plezier bij een verandering, maar ik leerde ook dat een verandering niet per definitie iets negatiefs is.
Ik leerde keuzes te maken op mijn gevoel, en natuurlijk komt mijn hoofd nog vaker om de hoek kijken dan me lief is, en soms heb je dat hoofd ook nog wel eens nodig. Maar door mijn hart te volgen, vooral durven volgen, leerde ik ook dat je dan veel minder vaak teleurgesteld wordt in het leven. Het vergt ballen ja maar wat je ervoor terug krijgt? Voor mij betekende het onder andere dat de man van mijn dromen al jaren in mijn leven was en ik zag het niet. Gelukkig draaide dat en ben ik nou getrouwd en hebben we ook nog 2 mooie gezonde kinderen mogen krijgen.
En natuurlijk zijn mensen het niet altijd eens met wat ik beslis, maar nu denk ik voor wie neem ik deze beslissing ? Voor mezelf toch ? En ik hoef geen goedkeuring want zo lang het goed voelt voor mij dan is het ok. Leven in het volste vertrouwen dat alles goedkomt is niet altijd makkelijk maar dat geeft niet, ik weet wat het waard is.