Sceptici
Als je geen “gewone” baan hebt, of laat ik het anders formuleren, een niet tastbare baan, dan heb je er ALTIJD mensen tussen die vinden dat jij jezelf dan maar moet bewijzen. En ik probeerde dat dus ook jaren. Mensen overtuigen van mijn gave, dat er meer is tussen hemel en aarde, of hoe je het ook wilt noemen. Nu weet ik dat dat toen meer te maken had met mijn eigen onzekerheid dan om hen te overtuigen, want laten we wel wezen, sceptische mensen zijn er altijd.
Gelukkig kan ik nu inzien dat het helemaal mijn taak niet is om iedereen te overtuigen. Te laten zien hoe ik werk en wat het bij iemand teweeg kan brengen. Sterker nog, ik heb daar helemaal geen zin meer in. Ik neem aan dat je mij volgt omdat je vindt dat ik goed ben in mijn werk, het leuk/interessant vindt wat ik doe en dat is hartstikke tof en daar ben ik je ook enorm dankbaar voor! Jij bent diegene waar ik me op wil richten en niet de duizenden zo niet miljoenen anderen die vinden dat ik maar een trucje doe. Ik heb al zoveel mooie dingen mogen meemaken als het gaat over doorbraken bij mensen, inzichten, kwartjes die vallen. Dat is waarom ik doe wat ik doe!
En ik heb een hele specifieke doelgroep omdat ik ook heb ervaren hoe het is om met mensen te werken die helemaal niet openstaan voor wat ik te vertellen heb. Ik heb mijn ego aan de kant moeten gooien en mijn Super Woman cape af moeten doen om in te zien dat ik niet iedereen kan helpen, dat niet moet willen. Het gaat erom dat je bij mij komt als het goed voelt voor jou. Als je aan alles voelt: ik vind het super tof om met jou te werken omdat jij me net geeft wat ik nodig heb en dat je dan weer verder kunt.
Al die anderen die hun mening al klaar hebben en die helemaal niet openstaan voor nieuwe inzichten of (innerlijke) rust, ik heb er geen boodschap meer aan. Ik ben inmiddels zo gegroeid (en daar heb ik heel hard voor gewerkt) om op dit punt te komen dat ik me alleen nog richt op mensen zoals jij, die er ook voor willen gaan. Die klaar zijn met hun eigen gedoe, excuses en slachtofferrol en ook resultaten willen behalen op vlakken die nu nog lastig zijn. Waarom zou ik energie steken in mensen die me alleen maar af willen fakkelen, die tijd ligt achter me. Ik ga me niet meer verdedigen of mensen bijna smeken om me te geloven. Als ik terugkijk op hoe ik er toen mee om ging vind ik het bijna tijdverspilling, maar dat is natuurlijk ook een les die ik heb moeten leren.
Focus je op de mensen die geholpen willen worden, niet op de mensen die jou helemaal niet geloven, die niets bij jou voelen, of die je misschien wel heel irritant vinden. Dat is voor mij zo’n enorme mindset switch geweest en voelde bevrijdend. Kiezen wat ik wil en me daarop richten, zorgt er ook voor dat ik richting heb en houd. En sinds ik die verandering heb kunnen maken is er voor mij innerlijke rust gekomen en werk ik vanuit een bepaalde makkelijkheid, het kost me geen moeite, ik hoef nergens aan te trekken of te duwen of te leuren. De mensen die mij mogen vinden, vinden mij wel, of ik hen, het is maar net hoe je het bekijkt.
De les die ik eruit heb kunnen halen is: focus je vooral op waar je zelf blij van wordt en op wat jou energie geeft, en dat kun je eigenlijk wel doortrekken op elk vlak van je leven. Dat is de sleutel voor mij geweest naar innerlijke rust, geen gestress en een vol vertrouwen dat het ook voor mij allemaal wel goed zal komen.