Oud zeer

Soms kom je in een situatie terecht die je zelf echt niet kunt verzinnen. Er zijn zoveel scenario’s die er kunnen ontstaan maar jij komt dan net in zo’n situatie dat je denkt hoe is dit in godsnaam mogelijk ?

Het kan oude wonden openscheuren, een rotgevoel geven en tegelijkertijd weet je ook dat je er doorheen moet.
Is dat dan om te kijken of je je les geleerd hebt? Dat het gewoon nog 1 keer voorbij moet komen om te kijken hoe je er nu mee omgaat ? 

Ik heb het zelf al een aantal keer meegemaakt in mijn leven dat er iets groots gebeurde en dat het een aantal jaren daarna in een kleinere versie toch nog een keer voorbij kwam. Heel frappant vond ik dat. Het lijkt dan op de oude situatie maar is dan niet meer zo groot als het was. Maar het wordt er toch wel doorgedouwd, het is niet iets dat je kunt ontlopen.

Vaak heb ik me afgevraagd wat moet ik er nu mee ? En zette ik mezelf helemaal klem in mijn hoofd, voelde enorme weerstand. Je kunt vaak ook niet terugdraaien wat er gebeurt je kunt alleen maar vooruit.
Maar wat ik ook heb gemerkt is dat als je er eenmaal doorheen bent, het dus lang niet zo erg was als je in eerste instantie dacht dat het zou zijn. En je kunt zien hoe je gegroeid bent. Het is meer dat de oude pijn omhoog komt. En dat je ergens bang bent dat je er weer zoveel pijn en verdriet van zult hebben.

Ook nu zit ik middenin zo’n déjà vu moment. En de laatste week was echt heel rot. Met heel veel verdriet, maar ook wat angst en boosheid. Want waarom moet dit nu weer zo ? Waarom krijg ik dit wederom voor mijn kiezen ? Ik had het toch afgesloten ? Ik had het toch een plek gegeven? Ik ben er zelfs voor in therapie gegaan. Het voelt dan zo oneerlijk. 

En als ik dan weer een beetje bij mijn positieven kom, besef ik dat het iets is wat gewoon nog 1 keer de revue passeert en dat ik het daarna helemaal los mag en kan laten. En dat is mooi zo op de valreep van dit jaar. Want zoals ik al vertelde is dit niet mijn meest fraaie jaar.

Ik ga er in alle rust dwars doorheen, ik zet mijn grote mensen pet op en weet dat ook dit weer voorbij gaat. Het is gewoon even een pleister die ik er heel snel af zal trekken. En dan gaat de mini storm weer liggen.

Als ik iets heb geleerd over mezelf de afgelopen jaren is het dat hoe zwaar het soms ook is, ik altijd weer terugveer. Ik kan echt intens verdrietig en boos zijn, me machteloos voelen maar omdat ik niets uit de weg ga kom ik er altijd sterker uit. En dat is voor deze situatie niet anders. Nog een keer en dan mag het uit mijn systeem, en nu voorgoed.