Meningen van anderen - Deel I
Dit vind ik soms nog steeds lastig, maar ik word wel beter in het loslaten. Dat komt ook omdat de eerste vraag van mijn man is, als ik hier weer eens tegenaan loop: wie zegt het, en wat betekent deze persoon voor je ? Dat vat voor mij meestal meteen alles samen en dan kan ik het makkelijker overboord gooien. Zoals ik in een eerder blog al vertelde was mijn droombaan ooit secretaresse, maar als blijkt dat je passie heel ergens anders ligt dan moet je echt even schakelen.
De passie van mij ligt in het inspireren, motiveren en begeleiden van vrouwen die het lastig vinden om voor zichzelf te kunnen kiezen zonder schuldgevoel, met onder andere behulp van mijn auditieve gave. Nu kan ik dat gewoon zeggen, maar dat heeft dus echt jaren geduurd voordat ik dit kon uitspreken en ervoor kon staan. Wat het zo lastig maakte is dat toen ik hiermee begon (lees ongeveer 20 jaar geleden!) toen stond men, of althans de mensen om mij heen er echt anders in. Ik woonde in een stad (maar voelde echter als een dorp) waar iedereen alles van elkaar wist en overal iets van vond.
Iets doen met “het spirituele”, zeg dat maar eens hardop, ik zat hier zo vreselijk mee in mijn maag. Voor mij was dat zo’n issue dat ik op een gegeven moment in een Nieuwetijdswinkel consulten ben gaan geven maar dan onder pseudoniem, want ik wilde er wel mee aan de slag. Ik gebruikte mijn tweede naam en hoopte echt dat niemand die ik kende een consult zou boeken want dan was ik de Sjaak, zo voelde dat namelijk echt. Alsof ik ontmaskerd zou worden.
En als je dan toch langzaam maar zeker gaat melden wat je doet, omdat je er toch ook trots op bent en eerlijk wilt zijn, dan heb je 2 soorten mensen. De mensen die het heel tof vinden en er alles aan doen om je aan te moedigen (dus de mensen waar je naar mag luisteren!) en mensen die er meteen van alles van vinden en je echt de grond in trappen (die mag je dus meteen uit je leven schoppen!). En nu zeg ik niet dat mensen geen mening mogen hebben. Maar er is een duidelijk verschil tussen je mening ventileren en iemand met de grond gelijk maken. Gevoelig als ik ben, voelde ik me kleiner en kleiner worden. In plaats van naar de mensen te luisteren die er alles over wilde weten en die ik consulten mocht geven, bleven de negatieve commentaren hangen en kwamen keihard binnen. Opmerkingen als: Moet jij weer zo nodig anders zijn dan de rest, dat bestaat toch allemaal niet, jij vindt jezelf echt heel wat hè, doe gewoon normaal, het maakt je echt niet speciaal hoor …. En zo kan ik nog even doorgaan maar ik stop, want eerlijk gezegd voel ik me toch nog wel een beetje verdrietig worden als ik hieraan terugdenk.
Want hoe komt het dat de meningen van mensen zo hard binnen kunnen komen ? Ik zocht uiteraard de bevestiging buiten mezelf, en ik stond toe dat ik me klein liet praten. Ik voelde me vreselijk onzeker en daardoor ook kwetsbaar. En natuurlijk wilde ik geaccepteerd worden zoals ik ben zonder me te hoeven schamen. Jaren heb ik hierdoor verspild, voor mijn gevoel, omdat ik er gewoon niet openlijk voor uit durfde te komen. Totdat ik besefte dat ik mezelf verloochende als ik zo door bleef gaan. En als ik dat zelf al deed, hoe konden anderen mij dan serieus nemen ?
Toen ik het werken Lenormand kaarten goed onder de knie had heb ik een boek geschreven, omdat ondanks alle boeken die ik had gelezen, ik toch nog een deel miste. Alle mogelijke combinaties en een aantal voorbeeld kaartleggingen staan hierin. Uiteraard heb ik deze ook uitgegeven onder pseudoniem, maar daar was ik klaar mee. Dus voor mij was het een enorm grote stap om dit boek onder mijn eigen naam uit te gaan brengen en te promoten.
En was het nou zo eng? Nee helemaal niet, zoals je dat met veel dingen pas achteraf beseft. De mensen die mij goed kennen en die mij helemaal accepteren zoals ik ben, zijn gebleven en de mensen die hun oordeel klaar hadden, verdwenen naar de achtergrond en langzaam maar zeker helemaal uit mijn leven.
Als je vooruit wilt in het leven en echt wilt leven op jouw voorwaarden, dan zul je af en toe stappen moeten zetten en voor jezelf op moeten komen. Dan verlies je maar mensen, dan vinden sommige mensen je maar stom, maar de waarheid is, die zullen er altijd zijn. En dat is helemaal prima. Niet iedereen hoeft jou aardig te vinden en dat geldt ook voor jou. Als mensen jou niet accepteren zoals je bent, mag je je echt afvragen welke toegevoegde waarde die persoon voor jou heeft en als je daar een duidelijk antwoord op hebt, is het misschien tijd om los te laten, zodat jij kunt groeien en echt jezelf kunt zijn.