Ik was een jaar of 20 en fietste naar mijn werk, ik moest stoppen voor een kind dat acuut op de rem trapte en vervolgens weet ik niet meer hoe ik op mijn werk gekomen ben. Ik weet wel nog dat ik naar de wc moest en tegen mijn collega zei joh ik moet naar de wc maar ik kan niet meer bewegen, waarop hij nog grapte zal ik je met je bureaustoel naar de wc rijden? Lachen deed zeer, zitten, lopen, staan alles deed pijn. Dat was het begin van een lange zoektocht naar wat er was en hoe er mee om te gaan. Doktoren ziekenhuizen, klinieken, therapeuten noem het maar op en dat in Nederland, Duitsland en België. Na jarenlange onderzoeken, afwijzingen en leer er maar mee leven bleken het 2 hernia’s te zijn die kort na elkaar in mijn leven kwamen. Na 8 jaar kwam eindelijk de diagnose maar was het te laat om er nog iets aan te doen. Begin 30 en de diagnose uitbehandeld te zijn. Ok ik besef dat dat heel heftig klinkt, want ik ga immers niet dood, maar meer kan ik er niet van maken.
Accepteren en ermee om leren gaan is denk ik een van de zwaarste dingen geweest de afgelopen jaren. Mijn hoofd wil heel veel maar mijn lijf niet. En ook met 2 kinderen is dat niet altijd makkelijk. Hulp vragen, je over moeten geven aan de pijn op dagen dat het niet anders is. Maar het soms ook compleet vergeten als het wel goed gaat.
Met vallen en opstaan en een man die heel goed op mij let, gaat het na 25 jaar beter, maar nog altijd is er die eigenwijsheid in mij die soms meer doet dan kan. Het zure is alleen dat iedereen om me heen daar de prijs voor betalen moet dus slim is het niet.
Nee ik ga niet dood hieraan, maar het is soms wel echt heel vervelend. Maar er zijn genoeg goede dagen waarop ik kan genieten van alles wat wel nog kan. Ik laat los wat ik volgens anderen mensen nog zou moeten doen, ik kan je vertellen dat ik namelijk zowat alles al geprobeerd heb en de teleurstelling dat het niet werkte deed vaak nog meer zeer dan mijn rug zelf. Ik weet na 25 jaar wat wel en niet werkt voor me. Als ik niet zo recalcitrant zou zijn af en toe zou mijn leven nog iets makkelijker zijn, dat weet ik. Dus op dagen dat het minder gaat is het wat het is en gaat het vast snel weer beter.
