Laat de controle los
Een van mijn lessen is toch ook wel om de controle eens wat meer los te (durven, kunnen, willen) laten. Het brengt me namelijk nergens, maar op de een of andere manier was dat patroon behoorlijk lastig te doorbreken.
Vaag misschien maar ik zal een voorbeeld geven, van de week had de oudste een studiedag, dus ik had de 2 koters thuis en er zou ook nog iemand de spullen van Moos op komen halen. Dus het voelde ergens wel alsof het een beladen dag zou worden, waar ik ook nog graag nog wat wasjes wilde draaien en op wilde ruimen. What was I thinking….. Goed, de dag begon en ik ging naar beneden om fijn ontbijt op bed te maken voor de jongens en mijzelf en stopte ook alvast een was in de machine.
PATS in enen magnetron uit, wasmachine uit, dus ik dacht er is iets in de meterkast (mijn hoofd werkte nog niet helemaal) dus ik belde Dennis en die zei ik kom wel even naar huis om het te fixen. Bleek er een plaatselijke storing te zijn en dat Dennis dat dus helemaal niet kon fixen. En ik dacht ik kan nu echt uit mijn dakje gaan en me zorgen maken dat die vriezer, die helemaal volgestouwd zit, ontdooit. En gaan bellen hoe lang het gaat duren en en en, maar het had allemaal geen zin. Ja natuurlijk wilde ik dat de kids konden douchen, maar het water werd niet warm, dus ook dat ging niet, en ik wilde dat mijn was gedaan werd, maar het ging gewoon niet.
Dus ik besloot de boel de boel te laten. Lekker op bed te ontbijten, te chillen en de kids maar gewoon hun gang te laten gaan.En toen ging ook de tv nog uit en de koelkast uit, de oven en eigenlijk ging alles uit. Ik had geen controle over de situatie en liet ook de illusie los dat ik er ook maar iets aan kon veranderen. De kids die vermaakten zich prima, waarschijnlijk omdat ik niet zat te stressen.
De storing zou om 1300 uur opgelost zijn, maar we weten allemaal dat dat vaak anders loopt, dus ook dat idee schopte ik uit het raam. We deden ons ding en de meneer die Moos’ zijn spullen kwam halen was super aardig, dus dat stemde me ook minder verdrietig wetende dat andere konijntjes nu konden genieten van de overgebleven spullen. Dus al met al was de dag lang niet zo zwaar als ik me voorgesteld had. Puur en alleen doordat ik dacht, prima ik zie het wel.
Uiteindelijk ging om 15.15 uur alles weer aan, heb ik eten uit de vriezer gehaald en ’s avonds opgewarmd (lekker makkelijk), en was aan het eind van de dag de kast weer gevuld met schone kleren.