Eigenwijs

Je hebt kiezen voor jezelf en gewoon eigenwijs zijn. Ik zit vaak op het randje. Na enorm drukke weken voelde ik me al een tijdje niet heel lekker. Mijn oudste die begon te hoesten en ik dacht nou lekker dat heb ik straks ook, wedden…? Dat moet je natuurlijk nooit zeggen, want ja hoor daar was het. Maar goed een hoestje dat gaat wel over, maar het was wel een hardnekkige irritante hoest waar je echt wakker van ligt.

Ik hield me staande want ik had echt een hele drukke agenda met allemaal dingen die ik echt niet af kon zeggen. Ik moest er zijn. En mijn man is al een paar weken zoet met rugpijn dus ik kon niet verzaken. Ik bedoel het zou zonde zijn als ik 2 verjaardagsfeestjes van mijn eigen kinderen af zou moeten blazen.  Maar dat terzijde. Ik bikkelde door en regelde dit en dat en was hier en daar. Maar ik was vreselijk moe. Ik dacht je hebt het gewoon druk en je slaapt mega slecht door het hoesten, maar even volhouden nog. Dit werd een soort mantra, even volhouden nog. Nog dit en dat en dan kun je rustiger aan gaan doen.

De avond vierdaagse startte en ik begon vol goede moed, ook al voelde ik me helemaal niet lekker. Maar ik moest door want ik had het beloofd. Maar dag 2 heb ik echt moeten overslaan en dag 3 en 4 liep oudste met vriendjes onder begeleiding van andere ouders die zo lief waren om een oogje in het zeil te houden. Ik moet hierin echt leren om te kiezen voor mezelf als het gewoon niet meer gaat en te leunen op anderen als het me letterlijk aangeboden wordt en me daar niet schuldig onder te voelen.

Mijn moeder belde om te vragen hoe het ging en ze vond echt dat ik naar de dokter moest. Ik vond het zelf nogal overdreven, ik dacht die hoest gaat wel over, wederom even doorzetten. Maar tegelijkertijd wist ik ook wel dat ik zo niet meer verder kon, ik kon wel janken van moeheid, of ja dat deed ik. Gelukkig kon ik nog terecht bij de huisarts en na een paar minuten zei ze ik ga je echt een boost kuur geven en antibiotica en een sterke puffer want je hebt gewoon een longontsteking. En je moet nu echt rust gaan houden.

Ik begon te lachen als een boer met kiespijn en zei maar ik heb kinderen en mijn man is ziek. Toen zei ze ja maar je moet echt rust houden, elk moment dat het kan ga je even liggen. Anders duurt het nog langer en je loopt er al te lang mee.

Dus hier stopte het eigenwijs zijn echt allemaal even. Ik ging braaf naar de apotheek om alles op te halen en ik ben op de bank gestort naast mijn man. Het is een treurige aangelegenheid, maar ook hier moeten we doorheen en het beste van proberen te maken en het komt heus wel weer goed.

Als je ziek bent ben je ziek, dus ik doe alleen het hoognodige, het huis is een zooi, alleen de was doe ik, en ik kook makkelijke gerechten en ik verwerk mijn aanvragen, want dat kan ik desnoods nog liggend gelukkig.

Soms heb je niets anders te doen dan je over te geven aan de situatie en te roeien met de riemen die je hebt.

De kinderen zijn super lief en helpen waar ze kunnen, op zo’n moment word ik een makkelijke moeder die alles wel even best vindt. En is er even geen lat die ikzelf hoog leg, want het kan gewoon niet.

En straks is er wel weer tijd voor andere dingen, maar voor nu kruipen we fijn even in onze cocon, met series, films en Nintendo.