Haast

Haast, ik heb altijd haast, of althans het gevoel dat ik haast heb, vooral omdat er zoveel te doen is. Ik streef heus naar balans en ik ga heel goed op lijstjes en vooral afvinken, zodat ik overzicht houd van wat er allemaal moet gebeuren en vooral wat niet meer hoeft. Maar soms dan houdt opeens alles gewoon op, dan kan ik letterlijk niet verder.

Zoals afgelopen week, ik had een verjaardag, we wilden iets leuks doen met de kinderen, het was alleen al een hele drukke week geweest, met veel voor school, werk en de rest. En ik dacht zaterdagochtend, ik ga rustig alles opruimen (nou ja rustig, dat is bij mij nog steeds standje tornado). En toen zei mijn lichaam, jij bent klaar ! Dus daar ging ik en zo ook al mijn plannen en geplande activiteiten. Want als mijn lijf zegt stop, dan betekent dat dat ik al een tijdje over mijn grenzen gegaan ben.

Dat ik door ben blijven denderen omdat het nog even kan, de kinderen hier en daar naartoe moeten, ik nog even snel dit voor een klant wil doen, en dat wil halen voor volgende week voor school dan heb ik het alvast in huis en dat cadeautje voor die verjaardag. En iedere keer als het me overkomt ik denk ik he wat gebeurt er? PATS, alsof opeens de stroom eruit knalt. En op dat moment zit er nog maar 1 ding op. Rust ! Vertragen (jeukwoord!).

Ik heb al eens eerder verteld dat ik met mijn rug echt wel rekening moet houden met wat ik doe. En na een jaar of 25 zou je zeggen dat ik het onder de knie heb.  Maar ik ben best recalcitrant want ik wil ook mijn leven leiden en niet altijd denken aan dat stomme rug gedoe. En heel eerlijk als ik me goed voel, dan sta ik er ook niet altijd bij stil. Maar als ik dan tot rust kom en ga nadenken over wat ik nou weer allemaal heb gedaan, denk ik zo gek is het niet dat je hier nu WEER ligt. Je leert het ook nooit.

Na 5 dagen echt bijna niets kunnen (dan sta ik op, regel alles voor de jongens breng ze naar school en dan ga ik weer plat, tussendoor ga ik dan wel koken natuurlijk want we moeten ook nog eten, maar de rest laat ik voor wat het is en daar vind ik heel wat van…) gaat het vandaag wel weer. Gelukkig kan ik veel van mijn werk ook vanuit mijn bed of de bank doen dat is echt fijn dat dat gewoon door kan gaan.

Dus na 5 dagen,  hop hop kinderen klaar maken voor school, ontbijt maken, broodtrommels vullen, was 1 erin, kinderen naar school, beddengoed eraf, was 1 in de droger was 2 erin, stofzuigen,  opruimen, was ophangen en nu is het half 10 en heb ik al een halve marathon gelopen. En dat is wat ik bedoel. Er is geen balans. Want ik ram door en moet voor mijn gevoel een hele week inhalen qua huishouden. Op het moment dat het weer een beetje gaat voor mijn gevoel dan geef ik meteen gas. En dat is een hele grote valkuil.

Er is zo vaak tegen mij gezegd je moet alles verdelen over de hele week. Ik heb een hekel aan het woord MOETEN, maar ik heb het serieus geprobeerd, met het oog op dat het beter is voor mij. Bijvoorbeeld maandag de badkamer, dinsdag dit en woe dat enz. Dan begin ik bij 1 ding en dan gaat mijn hoofd al, als je nu dit ook nog even doet en dat dan hoef je dat morgen niet meer te doen. En ook heel eerlijk, ik heb echt geen zin om elke met mijn huishouden bezig te zijn. Bij mij is het hollen of stilstaan, ik ben altijd bezig, tenzij ik ga zitten dan val ik in slaap….

En als het dan genoeg is geweest, is het ook echt genoeg. In eerste instantie word ik iedere keer boos, op mezelf, op mijn lijf en word ik onrustig want er is zoveel te doen. Om er vervolgens als de boosheid zakt  er dan maar het beste van proberen te maken. Die serie kijken, dat boek lezen, slapen, bijtanken en vooral los te laten, dat het huis dan maar een troep is (in mijn ogen), dat de was zich opstapelt, dat ik gewoon echt even niets kan. Hoe sneller ik me eraan over kan geven des te sneller ontstaat er innerlijke rust, des te sneller herstel ik. Dus ik kies hierin voor mezelf, door te proberen te accepteren dat het niet anders is, de stem in mijn hoofd te dempen en me te nestelen op de bank of in mijn bed met een boek of serie. Er zijn immers ergere dingen.

En als ik er dan weer ben dan begin ik weer opnieuw in mijn zoektocht naar balans, ooit zal het me lukken….