Tijd voor mezelf

Tijd maken voor jezelf kan super lastig zijn, misschien kun je moeilijk niets doen of moet eerst alles gedaan zijn voor je “mag” zitten van jezelf. Misschien vind je het onnozel of tijdverspilling als je even op de bank ploft met een serie, of ben je bang wat de buren denken als ze langslopen en jij doet net een dutje op de bank. Wat het ook is, gooi het overboord!  Zelf ben ik een heel groot voorstander van dutten. Maakt mij geen reet uit of ik na het wegbrengen van de kinderen ga liggen na een slechte nacht, of me midden op de dag op de bank nestel.

NU kan ik dat makkelijk zeggen maar ooit was het heel anders voor me. Alles moest eerst klaar voordat ik kon/wilde zitten. ALLES ! Ik nam niet eens de tijd om even rustig te plassen of thee te zetten. Nee alles moest afgevinkt worden en dan pas kon ik rustig gaan zitten. Want dan was immers alles klaar, was er rust en hoefde ik niets meer.

Maar toen….. kwam er een kind en daarna kwam er nog een. En die zorgden voor heel veel was, rommeltjes, knutsels, frutsels, plakkerige oppervlakten, vieze vlekken overal, speelafspraken, dokter- en tandartsafspraken, sport en feestjes, school en eigenlijk overvolle agenda’s. Het sluipt erin maar vroeger, voor kinderen, dacht ik dat het leven druk was (hahah wat een grap), maar dat was echt een peuleschil ! En als je dan blijft doorgaan alsof alles gewoon nog was zoals het was, gaat dat je een keer opbreken. Want je kunt wel van alles willen of moeten van jezelf, soms lukt dat gewoon niet. En hier ging het dus ook gewoon mis in mijn hoofd. Het leven was heel erg veranderd maar mijn hoofd weigerde daarin mee te gaan. En toen was ik er opeens klaar mee om alles maar te blijven doen zoals ik deed, met daarnaast uiteraard ook nog gewoon een baan in loondienst, het was nodig om het patroon te doorbreken.

Dus ging ik met mijn man om de tafel om te kijken wat er anders kon. En ik wilde gewoon een dag(deel) helemaal niets, geen reet, alleen maar rust. Dat werd de zondagochtend. Doordeweeks vond ik lastig, want je blijft toch bezig tot de kinderen naar bed gaan en dan kun je zelf ook al bijna gaan (soms doe ik dat ook om lekker in bed te lezen of een film/serie te kijken). Hoe druk mijn dag ook is, de zondagochtend is van mij. En wat ik dan doe dat maakt niet uit, als ik er maar van oplaad. Of ik nou de hele ochtend in mijn bed lig (joehoe, ik hou van mijn bed) of ga wandelen, die tijd is echt voor mij, ben ik er dus niet. Nu is onze oudste wat ouder en krijg ik (onder lichte dwang, hartje hartje) elke zondag ontbijt op bed. Dus ik hoef nu helemaal niets meer en ik vind het toch een partij zalig. Hoe druk de week ook is, hoeveel ik ook moet doen, altijd kan ik uitkijken naar die ene ochtend in de week waarop ik echt kan doen wat ik zelf wil. En dat helpt me mentaal enorm op sommige dagen. 

Nu de kinderen naar school gaan en ik mijn werktijden zelf bepaal heb ik een ochtendroutine ontwikkeld waar ik me fijn bij voel. De wekker gaat om kwart over 6 (behalve als ik echt een hele slechte nacht heb gehad) en begin dan met een reeks oefeningen die me heel relaxt aan de dag laten beginnen. Dus wat er ook gebeurt, die tijd heb ik al voor mezelf gehad. Daarna ga ik mezelf en de kinderen klaarmaken en dan maak ik als eerste een kop thee voor mezelf (eerst ik!),  dan maak ik ontbijt voor de kinderen. Als zij eten hebben maak ik mijn eigen ontbijt en is mijn thee dusdanig afgekoeld dat ik het meteen kan drinken (dat is een fijn moment!). En dan breng ik de kinderen weg.

En zo heb ik in de loop van de jaren een routine ontwikkeld die werkt voor mij. Waar ik me goed bij voel en waar ik echt optimaal gebruik van maak. Die zondagochtend die rek ik helmaal uit en geniet er iedere week weer van. Die ochtend is van mij, van mij alleen, en als er een gillend kind naar boven komt doe ik gewoon de deur dicht, want zij weten ook dat ze me dan gewoon met rust moeten laten. De rest van de week staat in het teken van wat iedereen nodig heeft, hoe laat ze overal moeten zijn, wie moet waarheen, de was, schoonmaken, koken enz. enz. en uiteraard mijn werk.

Zo’n gezin draaiende houden is geen kattenpis ! Dus die zondag is de olie in mijn machine, mijn oplaad moment, mijn me-time. Zodat ik mijn eigen gezellige zelf blijf en daar heeft iedereen in dit huis profijt van….